آموزه‌های نصیری در رساله رجعت منسوب به مفضل بن عمر
آموزه‌های نصیری در رساله رجعت منسوب به مفضل بن عمر
علی عادل زاده
محمد علی صابری
فصلنامه مشرق موعود، ش۶۲
چکیده:
رساله رجعت منسوب به مفضل بن عمر، بزرگ‌ترین روایت الهدایة الکبری و از مهم‌ترین متون روایی درباره غیبت و ظهورِ امام مهدی عج است. این رساله در میانِ امامیان متقدّم چندان شناخته‌شده نبوده و ظاهراً از قرن ۸ق به سنت روایی امامیه راه یافته و از قرن۱۱ق به شهرت رسیده و مورد استناد بسیاری از متأخّران قرار گرفته است. این رساله اگرچه با روایاتِ دیگر، اشتراکاتِ زیادی دارد، در متن و سند آن، اشکالاتِ تاریخی و اعتقادی متعددی دیده می‌شود. مقایسه این رساله با منابع نصیری و به ویژه آثار خصیبی، نشان‌دهنده وابستگی این رساله به مذهبِ نصیری است. بنابر شواهدِ موجود، مسئول تدوین این رساله، خصیبی بوده و در پردازش آن از منابعِ امامی پیشین به عنوانِ قالبی برای بیانِ آموزه‌های نصیری بهره برده است.
