برگزیدی کسی را که خدا برگزید

برگزیدی کسی را که خدا برگزید

حَدَّثَنَا ‌مُطَّلِبُ ‌بْنُ ‌زِیَادٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ: کُنَّا مَعَ أَبِی جَعْفَرٍ فِی الْمَسْجِدِ وَغُلَامٌ یَنْظُرُ إِلَى أَبِی جَعْفَرٍ وَیَبْکِی فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ: «مَا یُبْکِیکَ؟ قَالَ: مِنْ حُبِّکُمْ. قَالَ: «نَظَرْت حَیْثُ نَظَرَ اللَّهُ وَاخْتَرْت مَنْ خَیَّرَهُ اللَّهُ»

ابن ابی شیبة از مطلب بن زیاد از جابر جعفی روایت کرد که گفت: همراه ابو جعفر (امام باقر ع) در مسجد بودیم که جوانی به ابوجعفر نگاه می‌کرد و می‌گریست. ابوجعفر ع به او فرمود: چرا گریه می‌کنی. گفت: از محبّت شما! فرمود: اندیشیدی آن چه خدا اندیشید و برگزیدی کسی را که خدا برگزید.

📚مصنف ابن أبی شیبة، ت الحوت، ج6، ص375

————————————
1. این روایت را قاضی نعمان به دو طریق روایت کرده است. (شرح الأخبار، ج2، ص489؛ ج3، ص456).
2. در روایات اهل بیت ع تعبیر «نظرتم حیث نظر الله، و اخترتم حیث اختار الله» و مشابهِ آن بارها درباره شیعیان به کار رفته و از تعابیر و اصطلاحات کلیدی در تبیین امامت است. (نمونه: المحاسن، ج1، ص148؛ الأصول الستة عشر، ص245، 246؛ الکافی، ج3، ص537؛ فضائل الشیعة، ص21؛ شرح الأخبار، ج3، ص488؛ المسترشد، ص400).
3. مقصود از «نظر» در این جا رأی و تدبیر و اندیشه است. یعنی رأی شیعه در امر امامت مطابق دستور و خواست خداوند و به نور هدایت او است. چنان که در روایتی آمده است: «اخترتم من اختار اللّه، و نظرتم بنور اللّه‏» (شرح الأخبار، ج3، ص488)
این مفهوم را می‌توان در سخن ابن عباس نیز یافت؛ آن جا که عمر بن خطاب درباره خلافت به ابن عباس می‌گوید: «... کرهت قریش أن تجتمع لکم النبوة و الخلافة... فنظرت قریش لنفسها فاختارت و وفقت فأصابت‏.» و ابن عباس پاسخ می‌دهد: «و أما قولک فإن قریشا اختارت فإن الله تعالى یقول‏ وَ رَبُّکَ یَخْلُقُ ما یَشاءُ وَ یَخْتارُ ما کانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ  و قد علمت یا أمیر المؤمنین أن الله اختار من خلقه لذلک من اختار فلو نظرت قریش من حیث‏ نظر الله لها لوفقت و أصابت قریش.» (شرح نهج البلاغة، ج‏12، ص53)

#جابر  #اهل_سنت
#امامت
@Alasar_1